ستر مسطور...

چهار سال پیش بود ... پاییز بود ... آذر ماه بود ...  او آمده بود و رفته بود...برای همیشه به یک جای دور ...  دو سال که گذشت دکترها گفتند یک تومور آنقدر توی مغزش رشد کرده که حتی صمیمی ترین دوستانش را هم به یاد نمی آورد و من که از او خبری نداشتم خبری هم نگرفتم... تا بعد از 7 ماه پیام داد و حالم را پرسید و گفته بود چه بر او گذشته و من چقدررر آن روزها خودم را سرزنش می کردم که چرا حالش را نپرسیده بودم... سه سال که گذشت دوباره آمد ایران ... نرفتم و ندیدمش ... دیدنش بهشت موعود من بود توی روزهایی از عمرم اما آن روزها هرگز نمی خواستم ببینمش ... و چقدر از این ندیدن راضی ام ... امروز پیام ستر مسطور......

بزرگترین هدیه اون به من این بود که کاری کرد که هرگز از یک روزی به بعد منتظرش نباشم...

راستش هرکسی قادر به انجام این کار نیست ...

هرچند که اون بدون اینکه درست آگاه باشه از کاری که داره انجام میده  این هدیه رو به من  داده بود ...

ستر مسطور......

  یک مرد باید بتواند به یک زن حس قدرت بدهد ... یعنی یک زن باید حس کند که یک مرد... مرد مخاطب او ...آدم قوی هست .. آدمی است که او هر لحظه بخواهد می تواند همراهی آن مرد را در کنار خودش داشته باشد بدون ترس... بدون سانسور ... بدون واهمه ... بدون نگرانی ... و بدون هیچ حسی که تردید را به دل او بیندازد ...یک مرد باید برای رسیدن به خواسته اش و برای هدفش آنقدر مصمم باشد که اصلا زن به شک نیفتد در اینکه آیا او تلاشی برای آنکه او را در کنار خود داشته باشد انجام میدهد یا نه ... یک مرد باید انقدر قوی باشد که بتواند تمامی این حس ها را به یک زن انتقال دهد... اما یک زن .... یک زن .... باید در مورد ستر مسطور......

چشم هایش را باید خواند ...

بزرگ علوی شاهکاری را رقم زده است که باید فقط خواند...

ستر مسطور......

امروز عقد کنان اوست ... اویی که روزی توی یک کافه که اتفاقا اسمش هم نام کسی بود که بسیار دوستش داشت نشسته بودیم و برایم تمام مدت از او و تصمیم ناگهانی اش حرف زده بود ...  امروز عقد کنان کسی ست که ... بگذریم... همسرش کسی که قرار بود آن روزها باشد نیست ... همسرش دختر دیگری ست ... دختری که با تمام  ان حرف هایی که آن روزها از او میزد متفاوت است ... واقعیت چیزی ست که اصلا نمی توانم اینجا بنویسم... از کجایش باید بنویسم .... نمی دانم...  دلم تنگ شد... برای آن کافه .... برای آن روز ظهر... برای دلهره آن روزم ... برای دلهره عجیب آن روزم... برای شبی که بابا لنگ دراز برای همیشه رفته بود یک جا ستر مسطور......